60

امام باقر - علیه السلام - : إِنَّ اللهَ یُحبُّ ... المساهِرَ بالصّلاة.

 امام باقر - علیه السلام - فرمود: خداوند دوست می‎دارد کسی را که با نماز خواندن، شب زنده داری کند.

«بحار الانوار، ج76، ص60»

59

در روایتى از امام باقر علیه السلام منقول است که :

على علیه السلام به مجلسى از قریش برخورد مى کنند و بعد به مجلسى دیگر از اوس و خزرج و مى بینند که در مجلس اول سخنان بیهوده مى رانند اما در محفل دوم کارهاى متین و صحیح انجام مى دهند. على علیه السلام از این حال شگفت زده مى شوند و خدمت رسول الله مى رسند و حکایت هر دو مجلس را باز مى گوید. سپس از پیامبر صلى الله علیه و آله بیان صفات مؤمن را طلب مى فرمایند: در این هنگام رسول الله صلى الله علیه و آله که سرشان را به زیر انداخته بودند، سرشان را بلند کرده ، فرمودند:

عشرون خصلة فى المؤمن

بیست خصلت در مؤمن است .

 

فان لم یکن فیه لم یکمل ایمانه . ان من اخلاق المؤمنین ، یا على!

اگر این خصال در او نباشد ایمانش به کمال نرسیده است ،

 

 الحاضرون الصلاة

در وقت نماز به نماز حاضر مى شوند.

 

والمسارعون الى الزکوة

در پرداخت حقوق مالى شرعى تسریع مى کنند.

 

والمطعمون المساکین

مساکین و فقرا را اطعام مى کنند.

 

الماسحون راس الیتیم

دست محبت بر سر ایتام مى کشند.

 

المطهرون اطمارهم

لباسشان کهنه، اما تمیز است .

کنایه از این است که آنچه شرع از نظر پوشش تعیین فرموده است ، مى پوشند.

 

الذین ان حدثوا لم یکذبوا

آنچه به آنها مى گویند فورا تکذیب نمى کنند.

مقصود این نیست که مؤمن آنچه را مى شنود ساده لوحانه تصدیق مى کند، چه بسا آنچه را که به مؤمن مى گویند دروغ باشد، اما فورا تکذیب نمى کند.

 

واذا وعدوا لم یخلفوا

اگر وعده کنند تخلف نمى کنند.

 

واذا ائتمنوا لم یخونوا

در امانت خیانت نمى کنند.

 

و اذا تکلموا صدقوا

به راستى و صداقت تکلم مى کنند.

 

رهبان باللیل و اسد بالنهار

پارسایان شب اند و شیران روز.

 

صائمون النهار قائمون اللیل

روزها روزه دار و شبها در قیام اند براى عبادت .

 

لایؤذون جارا ولا یتاذى بهم جار

همسایگان را نمى آزارند - اذیت ارادى - و به گونه اى نیست که همسایه گان از آنها در آزار باشند - غیر ارادى .

شاید هم مقصود این است که نه تنها خود اذیت نمى کند، مراقب است که عائله اش هم موجبات اذیت همسایگان را فراهم نکنند.

 

الذین مشیهم على الارض هون

در زمین با نرمى و تواضع گام برمى دارند. حالت تکبر ندارند.

 

و خطاهم الى بیوت الارامل

گامهایشان به سوى خانه هاى بى سرپرستان است .

 

و على اثر الجنائز.

در تشییع جنازه مؤمنان شرکت مى ‏کنند.

بحارالانوار، ج 68، ص 276

58

 امام صادق علیه السلام:

اِعرِفُوا مَنازِلَ النّاسِ مِنّا عَلى قَدرِ رِوایَتِهِم عَنّا.

منزلت مردم را در نزد ما، از اندازه روایتشان از ما بشناسید.

اصول السته عشر(ط-دار الحدیث) ص5 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 2 ، ص 150

57

پیامبر صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله:

اَلرّوحُ وَ الرّاحَةُ وَ الفَلَجُ وَ الفَلاحُ وَ النَّجاحُ وَ البَرَکَةُ وَ العَفوُ وَ العافیَةُ وَ المُعافاةُ وَ البُشرى وَ النَّصرَةُ وَ الرِّضا وَ القُربُ وَ القَرابَةُ وَ النَّصر وَ الظَّـفَرُ وَ التَّمکینُ وَ السُّروُر وَ المَحَبَّةُ مِنَ اللّه‏ِ تَبارَکَ وَ تَعالى عَلى مَن اَحَبَّ عَلىَّ بنَ اَبى طالِبٍ علیه‏السلام وَ والاهُ وَ ائتَمَّ بِهِ وَ اَقَرَّ بِفَضلِهِ وَ تَوَلَّى الأَوصیاءَ مِن بَعدِهِ وَ حَقٌ عَلَىَّ اَن اُدخِلَهُم فى شَفاعَتى وَ حَقٌ عَلى رَبّى اَن یَستَجیبَ لى فیهِم وَ هُم اَتباعى وَ مَن تَبِعَنى فَاِنَّهُ مِنّى؛

آسایش و راحتى، کامیابى و رستگارى و پیروزى، برکت و گذشت و تندرستى و عافیت، بشارت و خرّمى و رضایتمندى، قرب و خویشاوندى، یارى و پیروزى و توانمندى، شادى و محبّت، از سوى خداى متعال، بر کسى باد که على بن ابى طالب را دوست بدارد، ولایت او را بپذیرد، به او اقتدا کند، به برترى او اقرار نماید، و امامانِ پس از او را به ولایت بپذیرد. بر من است که آنان را در شفاعتم وارد کنم. بر پروردگار من است که خواسته مرا درباره آنان اجابت کند. آنان پیروان من هستند و هر که از من پیروى کند، از من است.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 27، ص 92

56

 پیامبر صلى ا‏لله‏ علیه ‏و ‏آله :

حقُّ علیٍّ على هذهِ الاُمّةِ کحَقِّ الوالِدِ على وَلَدِهِ. 

 

حقّ على بر این امّت همچون حقّ پدر است بر فرزندش.

امالی(طوسی)ص54

55

حضرت زهرا سلام الله علیها:

اِنَّ السَّعیدَ، کُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَن أحَبَّ عَلِیاً فی حَیاتِه وَ بَعدَ مَوتِه؛

همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.

امالی(صدوق) ص182

54

 شبى که بدن مطهر فاطمه (س ) را دفن کردند، در قبرستان بقیع صورت چهل قبر تازه احداث کردند.

هنگامى که مسلمانان از وفات فاطمه (س ) آگاه شدند، به قبرستان بقیع رفتند در آنجا چهل قبر تازه یافتند و قبر فاطمه (س ) را پیدا نکردند صداى ضجه و گریه از آنها برخواست ، همدیگر را سرزنش مى کردند و مى گفتند: پیامبر شما جز یک دختر در میان شما نگذاشت ، ولى او از دنیا رفت و به خاک سپرده شد و در مراسم نماز و دفن او حاضر نشدید و قبر او نمى شناسید.

سران قوم گفتند: بروید عده اى از زنان با ایمان را بیاورید تا این قبرها را نبش کنند، تا جنازه فاطمه (س ) را پیدا کنید و بر او نماز بخوانیم و قبرش ‍ را زیارت کنیم .

على (ع ) از این تصمیم باخبر شد، خشمگین از خانه بیرون آمد آنچنان خشمگین بود که چشمهایش سرخ شده بود و رگهاى گردنش پر از خون ؛ و قباى زردى که هنگام ناگواریها مى پوشید، و بر شمشیر ذوالفقارش تکیه نموده بود تا به قبرستان بقیع آمد و مردم را از نبش قبرها ترسانید.

مردم گفتند: این على بن ابى طالب است که مى آید، در حالى که سوگند یاد کرده اگر یک سنگ از این قبرها جا به جا شود، تمام شما را خواهد کشت .

در این هنگام ، عمر با جمعى از اصحاب خود با على (ع ) ملاقات کردند. عمر گفت :

اى ابوالحسن ! این چه کار است که انجام داده اى ، سوگند به خدا قطعا قبر زهرا(س ) را نبش مى کنیم ، و بر او نماز مى خوانیم .

حضرت على (ع ) دست بر دامن او زد و آن را پیچید و به زمین کشید، عمر به زمین افتاد، على (ع ) فرمود: اى پسر سوداى حبشیه ! من از حق خود گذشتم از بیم آن که مردم از دین خارج نشوند، اما در مورد نبش قبر فاطمه (س )، سوگند به خدایى که جانم در اختیار اوست ، اگر چنین کارى کنید زمین را از خون شما سیراب مى کنم . چنین نکنید تا جان سالمى از میان به در برید.

ابوبکر به حضور على (ع ) آمد و عرض کرد: تو را به حق رسول خدا(ص ) و به حق آن کسى که بالاى عرش است (یعنى خدا)، سوگند مى دهم عمر را رها کن ، ما چیزى را که شما نپسندید انجام نمى دهیم .

آن گاه على (ع ) عمر را رها کرد، و مردم متفرق شدند و از فکر نبش قبر منصرف گردیدند.

*

*

اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلَى الصِّدّیقَةِ فاطِمَةَ الزَّکِیَّةِ، حَبیبَةِ حَبیبِکَ وَنَبِیِّکَ، وَاُمِّ

اَحِبّآئِکَ وَاَصْفِیآئِکَ، اَلَّتِى انْتَجَبْتَها وَفَضَّلْتَها وَاخْتَرْتَها عَلى

نِسآءِ الْعالَمینَ، اَللّهُمَّ کُنِ الطّالِبَ لَها مِمَّنْ ظَلَمَها، وَاسْتَخَفَّ بِحَقِّها، وَکُنِ

الثّائِرَ اللّـهُمَّ بِدَمِ اَوْلادِها، اَللّهُمَّ وَکَما جَعَلْتَها اُمَّ اَئِمَّةِ الْهُدى، وَحَلیلَةَ

صاحِبِ اللِّوآءِ، وَالْکَریمَةَ عِنْدَ الْمَلاَ الاْعْلى، فَصَلِّ عَلَیْها وَعَلى اُمِّها

صَلاةً تُکْرِمُ بِها وَجْهَ اَبیها مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، وَتُقِرُّ بِها اَعْیُنَ

ذُرِّیَّتِها، وَاَبْلِغْهُمْ عَنّى فى هذِهِ السّاعَةِ اَفْضَلَ التَّحِیَّةِ وَالسَّلامِ.

**

خدایا درود فرست بر صدیقه (طاهره) فاطمه آن بانوى پاکیزه محبوب دوست و پیامبرت و مادر دوستان و برگزیدگانت آن بانویى که او را برگزیدى و فضیلت و برتریش دادى بر زنان جهانیان خدایا تو انتقامش را بگیر از کسانى که به او ستم کردند و حرمتش را سبک شمردند و تو اى خدا خونخواهى فرزندانش را بکن خدایا همچنان که او را بدین مقام رساندى که مادر امامان راهنما و همسر پرچمدار محشر و گرامى در عالم بالا قرارش دادى پس درود فرست بر او و بر مادرش (خدیجه) درودى که گرامى دارى بدان آبروى پدرش محمّد صلى الله علیه و آله را و روشن گردانى بدان دیده فرزندانش را و برسان به ایشان از من در این ساعت بهترین تحیّت و سلام را.

 

53

 

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)  فرمودند:

«هرکس دارای چهار خصلت باشد اگرچه سر تا پا غرق در معاصی باش؛ ولی خداوند تمام گناهان او را به حسنات تبدیل می کند و آن چهار خصلت عبارتند از:

 راستگویی، حیاء، خوش خلقی و سپاسگذاری از نعمت ها.»

منبع: چهل مجلس هزار حدیث

 

* الحمدالله *

52

محض ریا :/

51

اگر هیچوقت بعد از هر لبخندی خدا را شکر نمیکنید

حقی نخواهید داشت بعد از هر اشکی از او گله مند باشید